Jethro Hardeman werkte bij een zorgorganisatie en kreeg daar de opdracht om een team te verzamelen dat zich zou gaan richten op innovatie. Ze ontwikkelden een innovatielab en een van de eerste vraagstukken die ze kregen was de vraag hoe je mensen met een beperking zou kunnen helpen bij het ontwikkelen van computervaardigheden. Geïnspireerd door de Pokémon Go-rage in 2016 zette Hardeman een grootse wervingscampagne opzetten voor ‘computermaatjes’ voor een zorgorganisatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij had ook een Pokémon Go-actie van Dierenpark Amersfoort gezien waar wel 2.000 mensen op af kwamen, hij vond dat fascinerend. Hij wilde dit concept doortrekken naar het vraagstuk wat het team had: computermaatjes zoeken voor mensen met een beperking.

Het hele team was razend enthousiast. Op een bepaalde plek in Utrecht werden allemaal Pokémons verstopt. Je kon namelijk tegen betaling Pokéstops creëren en dan kwamen er op de gekozen plek meer Pokémons terecht. Dit werd gekoppeld aan een prijsvraag, mensen zouden hun gegevens moeten invullen voor deelname en aan het einde van de sessie zou bekend worden wie er gewonnen had. Er werd gehoopt dat als er honderden mensen zouden komen, er ook heel veel adresgegevens zouden worden achtergelaten en zo veel mensen geworven konden worden. Sponsoren stelden mooie prijzen ter beschikking en een consultancybureau wilde hun diensten leveren. Ook werd een grote stapel flyers gedrukt en werd de lokale pers ingeschakeld voor promotie. Ze gingen extra vroeg weg van kantoor omdat ze zoveel mensen verwachten en stonden klaar met muziek, flyers en cadeaus.

Om 14:00 werden de mensen verwacht en het werd steeds later, maar het bleef stil. ‘Echt helemaal niemand kwam opdagen’ vertelde Hardeman, een grote teleurstelling natuurlijk. Toen het eenmaal 14:10 was en er nog niemand was heeft het team zich snel aangepast en is alsnog de buurt in te gaan om te flyeren, want dat was het uiteindelijke doel. Op deze manier zijn alsnog twintig goede vrijwilligers geworven. Dit was op zich succesvol, maar het evenement was natuurlijk niet verlopen zoals van tevoren gedacht, ‘dat doet pijn’ vertelt Hardeman. Hij geeft ook aan dat hij een belangrijk inzicht heeft gekregen van deze ervaring, ze hadden zoveel energie gestoken in sponsors en dingen aankopen, maar hadden helemaal niet met de doelgroep gesproken. Hij ziet dat bij projecten wel dit vaker gebeurt. Het hielp ook niet dat er tegelijkertijd op een andere plek in Utrecht ook een Pokéstop was gecreëerd waar wel veel mensen stonden, hier zijn ze ook nog gaan flyeren. Dit hadden ze van tevoren niet onderzocht en dus geen rekening mee gehouden.